Σάββατο 10 Απριλίου 2010

Άνοιξη

Αποφάσισα το να φκω έξω που το σπίτι σήμερα και να πάω στην πόλη. Έπιασα τα κλειθκία μου, το πορτοφόλι (just in case), το ipod βεβαίως (έβαλα Mika πάνω) και εξεκίνησα… Το κινητό εν το έπιασα μαζί μου. Εν χρησιμοποιώ σχεδόν καθόλου το τηλέφωνο. Ειδικά στην Αγγλία που με έτσι τέλη, μόλις απαντήσει ο άλλος και πείς του ‘Αλόου’ (!), λαλείς του ‘Όρεβουάρ’ και κλείεις το γιατί απλά … δεν χέζεις λίρες.   








Νο κινητο = Νο ώρα 
> Νο ώρα = More freedom 




Αποδεδειγμένα... Άμα εν έχεις ένα ρολόι να το βλέπεις κάθε θκιό λεπτά είσαι πολλά πιο ανέμελος, πολλά πιο αφθόρμητος. Είσαι πιο πολλά ο εαυτός σου. Απολαμβάνεις τον περίπατο σου χωρίς το άγχος του τικ τοκ - τικ τοκ, εν σε νοιάζει πόση ώρα πρέπει να κάμεις δαμέ, πόση ποτζί, σε πόση ώρα πρέπει να ξεκινήσεις το θκιάβασμα. Απλά ζεις. Η μόνη σου έννοια ένει που θα παεις μετά που δαμέ και ακόμα και τούτο εν σχετικό. Απολαμβάνεις την κάθε στιγμή, την κάθε ανάσα, την κάθε εικόνα που βλεπεις, το κάθε blinking, τον ήλιο, το πράσινο, τo waiting στα φώτα, το tram που περνά, τα ζευκαρούθκια που φιλιούνται, τους πιγκουίνους και τις φώκιες που κάμνουν σκι, τους σκίουρους που κάμνουν παρτούζες (αμαρτωλά δημιουργήματα), τες μάγισσες που τες βουρούν πουπίσω οι παπάδες να τες… εκατάλαβες… 




Ουφ πάλε έβαλα παραπάνω δόση. Συγχωράτε με. 







Άρεσε μου σήμερα ο καιρός. Ήταν η πρώτη φορά που τότε που ήρτα Αγγλία που έβαλα κοντομάνικη για να φκω έξω που το σπίτι. Άδικα έφερα ολόκλήρο μπόγο με μακρομάνικα πίσω. Πως τα πέρνεις Κύπρο τούτα; 



Οι Εγγλέζοι είδαν ήλιο και επελλάναν. Στο γρασίδι απέναντι που τον δρόμο και δίπλα που το κανάλι εκάθουνταν πολλοί, εγελούσαν, εφκάλλαν φωτογραφίες, οι βάρκες εξεκινήσαν τις διαδρομές τους, ένα ζευγαράκι εγαμ, εφιλιέτουν μπροστά στο κανάλι, ανθίσαν λουλούδια, κελαηδούν πουλλάκια… Τόπος χλοερός, τόπος αναπτύξεως λαλώ σου… Αμήν. 





Ένας εκυκλοφορούσε χωρίς μπλουζα μαζί με την φίλη του. Ζηλεύκω τούτες τες ασπρουλλιάρικες τες άτριχες τες πλάτες τους γαμώτο. Με τριχούα, με χνούδι… Σσιόνι…Ήντα, το ζινιχούι… Nut, όπως λαλούν δαμε!  Undouptedly ένα που τα καλά του να μέν είσαι μεσογειακός. 
(Αν είσαι αισθητικός με πολλή αντρική πελατεία, συγγνώμη, αλλά ΕΠΙΜΕΝΩ)! 

Εμπήκε που λέτε η άνοιξη για τα καλά και στην Όμορφη Χώρα. No more clouds, no more rain… Αν και την βροχή επεθύμησα την οφείλω να ομολογήσω. Κάθε εποχή έχει τα ωραία της. Μακάρι να μεν εκαταστρέφαμε την φύση. Ήταν να ήταν ακόμα πιο ωραία και ισορροπημένα τα πράματα. Πιο θετικά. Η άνοιξη εννα ήταν ΠΙΟ άνοιξη, το ίδιο και το καλοκαίρι, το φθινόπωρο, ο χειμώνας…

.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου