Paranormal Mαλακίες

 

Να φανταστώ πως και εσύ αναγνωρίζεις την αφίσα στα αριστερά και πως άκουσες για την συγκεκριμένη ταινία… Και κατά 99% επήες και είδες την τζιόλας! Παρόλο που σίουρα το εμετάνιωσες, είχες κάθε λόγο. Ενεν και λλία που υπόσχεται η κατα τα γενική ομολογία κακοφτιαγμένη αφίσα της ταινίας. Κακοφτιαγμένη κακοφτιαγμένη, τον σκοπό της όμως σίουρα εξυπηρέτησεν τον μιας και εν χιλιάδες άλλοι εκτός από εμένα (και εσένα πιθανόν) που επήαν  να την δούν.

Είχα περίπου ένα χρόνο ακριβώς (Ok, το περίπου με το ακριβώς εν ταιρκάζουν μαζί) να

δω θρίλερ. Εβαρέθηκα τα. Σε μια φάση της ζωής μου έβλεπα μόνο και μόνο θρίλερς. Που τον Έξορκιστή, τον Εξορκισμό της Έμιλης Παφτής, το The Ring εντ σόου όν… Ήρτε η φάση που εψυχοπλακώθηκα. Ξεκινώντας να βλέπω αυτού του είδους τις ταινίες, όταν ήμουν… περίπου… 15 χρονών ακριβώς (!), επερίμενα να ανακαλύψω κάτι μέσα που τούτα, κάτι που εν ξέρουν οι πολλοί, κάτι ενδιαφέρον, προκλητικό (διευκρινίζω πως μιλώ για θρίλερ όη για πορνό)… Τελικά ήταν μόνο υποσχέσεις της αφίσας ή του cover του dvd.

Καλή ωρα και η εν λόγω ταινία - ο Θεός να την κάμει ταινία δηλαδή. Τα μόνα πλάνα που εβλέπαμε για 86 λεπτά ήταν ένα υπνοδωμάτιο και μιά φορά στα δέκα λεπτά το σαλόνι, την κουζίνα και κανένα δωμάτιο στον πάνω όροφο. Α και την αποθήκη και τον κήπο να μεν παραλείψουμε…

Κατά τα άλλα ήταν μια πολλά υποσχόμενη ταινία την οποία παρακαλώ δεν πρέπει να την δεί κανένας από εμάς μόνος του όπως έγραφε και η αφίσα. Τωρά εννα μου πείς, η αφίσα εγγυάτουν μας και εφιάλτες στον ύπνο μας αλλά… πράσινη μπανάνα*. Εγώ προσωπικά εκοιμήθηκα σαν το αγγελούι και κανέναν εφιάλτη δεν είδα. Το μόνο ''παράξενο" που μου εσυνέβηκε ήταν που το πρωί ήβρα την πόρτα του δωματίου μου ανοικτή ενώ πριν κοιμηθώ έκλεισα την, όμως σιγά…

Μπορεί ναν το στοισσιόν του τταβανιού, η κακή νεράιδα της φουντάνας, κανένας καλικάντζαρος ή ακόμα και το ξωτικό των Χριστουγέννων… Γιορτάρες μέρες έχουμε, να μεν μας κάμει έκπληξη η αλλόκοσμος;


Για να μην τα ισοπεδώνουμεν ούλλα όμως, εμένα προσωπικά η ταινία επροβλημάτισε με κάπως… Κατά την διάρκεια της εβλέπαμε ένα ζευγάρι να κοιμάται και μέσα στο σπίτι τους να ανοιγοκλείνουν μόνες τους οι πόρτες, να πετάσσουνται που μόνα τους τα πράματα χαμέ, να αναβοσβήνουν τα φώτα, να ακούγονται παράξενοι ήχοι που το πουθενά χωρίς ναν κανένας παρόν για να τα προκαλέσει τούτα ούλλα, είδαμε να αποτυπώνονται πατημασιές στο πάτωμα χωρίς να κυκλοφορεί κανένας, είδαμε έναν άνθρωπο να στοιχειώνεται και να σκοτώνει έναν άλλο άνθρωπο ΚΑΙ ΔΕΝ ''ΕΦΟΗΘΗΚΑΜΕ''. Τουλάχιστον να σηκωστεί λλίο Η ΤΡΙΧΑ ΜΑΣ.

Ούτε καν στο τέλος που ακουγονταν τα βήματα κάποιου να ανεβαίνει πάνω στο δωμάτιο και να πετάσσεται ξαφνικά αναίσθητος ο πρωταγωνιστής δεν εταράχτηκα εγώ. Ακόμα και στο τέλος τέλια που εμούνταρε την κάμερα το στοισσιόν… η πρωταγωνίστρια εννοώ… δεν ένιωσα έστω και το παραμικρό ρίγος. Και να φανταστείτε πως το παρουσιάζουν σαν το πιο τρομακτικό θρίλερ που γυρίστηκε ποτέ.

Οk, μπορεί να μέν εν το πιο τρομαχτικό αλλά έστω και λίγο τρόμο έπρεπε να μας προκαλέσει νομίζω. Τί μας έκαμε τόσο απάνθρωπους και χωρίς καθόλου αισθήματα μπροστά στον πόνο, το παράλογο, το ανεξήγητο; Είδαμε μήπως τα πάντα στις οθόνες μας, μικρές και μεγάλες, και αποκτηνωθήκαμε εντελώς; Διερωτώμαι αν τούτη την ταινία έβλεπεν την κάποιος πριν 20 χρόνια αν θα την αντιμετώπιζε με την ίδια απάθεια που την αντιμετωπίζουμε εμείς…

Μήπως τελικά εκτός από την πρωταγωνίστρια, κάποιοι να μας έχουν στοιχειώσει εμάς τους ίδιους και να μεν το έχουμε καταλάβει ακόμα;

___________________________
* αγγούρι εννοώ

.