Ζητείται φιλία

Για τον Μικρό Πρίγκιπα, η λέξη φίλος είναι κάτι σαν ιερή. Το να έχεις φίλους - πραγματικούς φίλους - για αυτόν ενεν κάτι απλό, καθημερινό. Εστερήθηκε τους φίλους, για πολλούς μήνες... Για χρόνια. Και τούτο συνειδητά. Εν αννοίετουν εύκολα, έν επέτρεπε στον εαυτό του να χρίσει τόσο εύκολα κάποιον ως ''φίλο'' και αν και τούτο το πράμα εγύριζε εναντίον του, ωστόσο εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να είναι έτσι.

Ίσως να φαίνεται λλίο υπερόπτης αλλά ενεν έτσι. Δεν το κάμνει τούτο επειδή έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του ή επειδή νομίζει πως πρέπει ο άλλος ναν ΚΑΠΟΙΟΣ για να γινεί φίλος του...

Ο Μικρός Πρίγκιπας βλέπει παντού τούτες τες παρέες, τα φιλούθκια, τους κολλητούς... Ακούει ανθρώπους να αλληλοχρίζονται ως φίλοι και πάντα προβληματίζεται... ''Μα γιατί εγώ εν ειμαι μέρος καμιάς τέθκιας παρέας''; ''Γιατί εγώ εν έχω έναν άνθρωπο που να τον αποκαλέσω ''παρέα'' μου'';

Προσπαθόντας να απαντήσει στα ερωτήματα, δυσκολεύκεται...
- Άραγε να ψάχνω την τέλεια φιλία; Μα τί εν το τέλειο; Υπάρχει;
- Άραγε να πάσχω που κανένα που τούτα τα μοντέρνα τα... σύνδρομα της Ψυχολογίας και να μεν το εκατάλαβα;
- Άραγε να μεν είμαι πλασμένος για να έχω φίλους;

Που το κακό στο χειρότερο δηλαδή...

Γενικότερα είναι άνθρωπος που ψάχνεται και εν θεωρεί τα πάντα δεδομένα. Ειδικά στον τομέα των σχέσεων και της φιλίας. Ναι, όντως ψάχνει πάντα κάτι καλό αλλά όχι και σε τόσο βαθμό που ολόκληρα χρόνια να μεν μπορεί να έβρει ένα πλάσμα να μοιράσει τις σκέψεις του, τους προβληματισμούς του, τα ενδιαφέροντα του... τη ζωή του.

Ζώντας όμως μέσα στο κοινωνικό σύνολο, πάντα έβλεπε γύρω του ''ψευτο-σχέσεις'', ''ψευτο-φίλους''... Έβλεπε ανθρώπους συμφεροντολόγους, ανθρώπους εύκολους. Ανθρώπους που για τζίνους η φιλία ήταν κάτι τόσο απλό όπως το ''Έκαμες με add;''. Τόσο εύκολα εκάμναν φίλους...


Πολλοί που τούτους εκατάλαβε πως θάφκουν τον άλλο πίσω που την ράχη του και μπροστά του εν αρφούθκια. Άλλοι παίζουν το φίλοι αλλά την ώρα της ανάγκης ένεν τζιαμέ... Άλλοι, χρόνια ''φιλίας'' καταστρέφουν τα για το γκομενάκι ή ακόμα χειρότερα για μια παρεξήγηση...

Τούτα ουλλα εκάμαν τον να μεν ανοίουεται εύκολα, να λαλεί ''παρά με τούτους τους ψεύτικους ανθρώπους γύρο μου, καλύτερα μόνος μου. Και κάπου εννα βρεθεί τούτο το ΚΑΤΙ...''.
Ο ΚΑΠΟΙΟΣ που ελέαμε...  Μάλλον τελικά ψάχνει για τον ΚΑΠΟΙΟ.

Κάμνει όμως καλό του εαυτού του στην τελική ή μήπως βλάφτει τον; Το να μεν έχεις εναν άνθρωπο κοντινό (εκτός που την οικογένεια σου, εννοείται) και να είσαι στα ζενίθ της εφηβείας σου και τούτο επειδή εγνώρισες ψεύτικους ανθρώπους και απλά δεν τους καταδέχεσαι, στο τέλος της ημέρας οφελεί σε ή βλάπτει σε;

Τελικα πόσο εύκολο ένει να έβρεις τούτο τον κάποιο στην Κύπρο του 2009;
Μικρέ Πρίγκιπα;

.