Ιστορίες με τρένα

.
Αρέσκουν μου τα τρένα… Αρέσκουν μου πάρα πολλά… Όταν αντιλήφθηκα ότι το Hall μου στην Αγγλία ήταν καρτζίν καρτζίν του σταθμού του τρένου, ουυυυύ, πολλύς ενθουσιασμός!

Πριν πάω Αγγλία είχα μπει ξανά σε τρένο και μετρό θκιο άλλων ευρωπαικών χωρών αλλά άλλο να το έχεις περιστασιακά και άλλο να το έχεις επί μονίμου βάσεως και να το καμαρώννεις.

Το παράθυρο του δωματίου μου έβλεπεν ολόισσια πάνω στον σταθμό. Ο σταθμός μπροστά και στα δεξιά και αριστερά του οι ράγες. Η θέα των ραγών ήταν περιορισμένη που τζιαμέ αλλά που την κουζίνα έβλεπες πολλύ σιδηρόδρομο να χάνεται στον ορίζοντα. Μαζί του και τα τρένα βέβαια.

Φυσικά, όσο όμορφο είναι να έχεις απέναντι σου τα τρένα να πηαίνουν και να έρκονται ασταμάτητα, άλλο τόσο σπαστικό μπορεί να καταντήσει το όλο πράμα με τον θόρυβο που υπάρχει. Ok, ένεν τοοοόσο εκνευριστικός αλλά άμαν εν τα φρένα του νάκκον για να 'ναι, μπορεί να γίνει ενοχλητικό. Αλλά από τους 4 μήνες που ήμουν στον συγκεκριμένο τόπο, μόνο 3 ή 4 ήταν οι φορές που με έπιασε το τάχτιριτι με τον θόρυβο και μάλλον ήταν γιατί ήμουν… αδιάθετος… Καταλαβαίνεις!

Είχε φορές που ένιωθα την ανάγκη να κατεβώ στον σταθμό, να μπώ μέσα και να πηαίννω να πηαίννω και να μεν κατεβαίνω. Έχει κάτι το μαγικό η ιδέα του ταξιδιού με τρένο. Και η ίδια η εμφάνιση τους επίσης!

Το να μπεις μέσα και να ξεκινήσει το ταξίδι για τον προορισμό σου εν κάπως… παράξενο. Δεν έχεις καθόλου έλεγχο της κατάστασης. Κάθεσαι μέσα σε ένα μακρόστενο βαγόνι, το οποίο είναι ενωμένο με πολλά άλλα, μαζί με άλλους, πολλούς άλλους ανθρώπους. Άγγλους, Ινδούς, Κινέζους, Ολλανδούς και κάθε λογής εθνικότητα, γέρους και νέους, χριστιανούς, βουδιστές, άγνωστος μεταξύ αγνώστων και παεις. Εν σαν να σταματά ο χρόνος την ώρα της διαδρομής. Έτσι το νιώθω. Μένεις μακριά που το κάθετι, μόνος σου μαζί με τις σκέψεις σου. Βοηθά με να ηρεμίσω το ταξίδι με το τρένο.


Αρέσκει μου να κάθομαι σε θέση με τραπεζάκι, δίπλα που το παράθυρο και ναν απόγευμα προς βράδι. Κατά προτίμηση να είναι Virgin και να έχει
αρκετά βαγόνια. 

Εσυνήθιζα άμαν εβαρκούμουν να σηκώνομαι και να περνώ που ούλλα τα βαγόνια. ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΑ ΒΑΓΟΝΙΑ ΠΡΩΤΗΣ ΤΑΞΕΩΣ. Σε τζίνα οι πλούσιοι ξιππασμένοι (τούτοι που προτιμούν να πληρώσουν 50 και 70 λίρες παραπάνω απλά και μόνο για να έχουν ένα τραπεζάκι και κανένα ψωροποτό ή φαΐ) αφήνναν κουθκιά ανάνοικτα με τσιπς, ή με ποτά ή μπισκόττα. Όποτε έβρισκα κάτι ανάνοικτο εσίναα το, απλά για να το συνάξω. Πάντως έχουν άλλο αέρα τα βαγόνια της Α΄ τάξης…




Η διαδρομή εν πανέμορφη, χαλαρωτική … ειρηνική. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού περνάς δίπλα που

μιτσιά χωρκούθκια…

 




…γέφυρες






κανάλια…





…εγκαταλελειμμένα κτήρια



 


και χιονισμένους κάμπους…




Και οι ίδιοι οι σταθμοί εν υπέροχοι… Ο καθένας έχει την δική του ομορφιά. Ξεχωριστή στον καθένα, αλλά υπάρχει! Νιώθεις ότι κάτι γίνεται δαμέ, κάτι αλλάσσει…



 

Και τα τρένα της Virgin επίσης : )



.

Πολλαπλή νοημοσύνη

Πολλοί που μας συνηθίζουμε να φκάλλουμε εύκολα συμπεράσματα και αποφάνσεις. Ανάμεσα στα πολλά άλλα, συνηθίζουμε να αναφερόμαστε εντελώς γενικευμένα για την εξυπνάδα / νοημοσύνη άλλων. Πιστεύκω πως ούτε να ξεχωρίζουμε τις συγκεκριμένες λέξεις και το νόημα τους ξέρουμε.

Σύμφωνα με το λεξικό που έγραψα τότε που ήμουν έμβρυο  και εβαρκούμουν την πλήξη της μήτρας και εν είχα τίποτε να κάμνω (κλώτσα-κλώτσα τον πλακούντα … ππούνιαρε-ππούνιαρε τον ομφάλιο λώρο … Ως πόσων;  Κανεί…),

εξυπνάδα είναι 
       - η μεγάλη πνευματική ικανότητα και ιδίως της αντίληψης, νόησης, κρίσης, επινοητικότητας (πρβ. ευφυΐα)

ενώ

νοημοσύνη είναι

-        το σύνολο των γνωστικών ικανοτήτων του ανθρώπου
(η αντίληψη, η μνήμη, ο συνειρμός, η φαντασία, η προσοχή και η διανόηση, και ειδικότερα η ικανότητα προσαρμογής σε νέες καταστάσεις και η ικανότητα να αντιλαμβάνεται ομοιότητες, διαφορές και σχέσεις), οι οποίες μας καθιστούν ευφυείς.

Αν και εν κάπως συγκεχυμένα, ωστόσο αγαπητέ πλην αδαή αναγνώστη, θα μιλήσουμε για τα διαφορετικά είδη ευφυΐας, για να πάρουμε θάρρος (ε, εν γίνεται, όλο και κάποιο είδος θα έχουμε) και να γίνουμε πιο σοφοί.

Πριν τούτο όμως, για να διευρύνω τη γνώση σας αλλά κυρίως για να σπάσω τα νεύρα σας (νικητής όποιος θκιεβάσει ως το τέλος) θα παραθέσω κάποια άλλα, σχετικά στοιχεία…

Αρχικά, γύρω στο 1920 οι ψυχολόγοι επιστεύκαν ότι ο καθένας μας γεννιέται με νοημοσύνη ενός συγκεκριμένου επιπέδου (Intelligence Quotient – IQ). Ανεξαρτήτου του περιβάλλοντος και των επιδράσεων του και των ευκαιριών μας, ο κάθε άνθρωπος γεννιέται και πεθαίνει με την ίδια νοημοσύνη. Κάποιοι έχουν την πολλή και κάποιοι λλίη. Με το συμπάθκειον, πάντοντε! Φυσικά αυτοί οι ψυχολόγοι αποδειχτήκαν λανθασμένοι! Shame on you… Παιθκιά του πέους…

Πρόσφατα, ψυχολόγοι υποστήριξαν ότι η γενετική επιρροή παίζει ελάχιστο ρόλο στην νοητική εξέλιξη μας - Περίπου 20% Αυτό που παίζει κύριο ρόλο είναι το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνουμε, η ηλικία, η γλώσσα, ο πολιτισμός του τόπου που ζούμε, τα πρότυπα μας, η μουσική που ακούμε, τα βιβλία που διαβάζουμε… 

Ο Thurstone υποστήριξε το 1930 ότι δεν υπάρχει μια γενική μορφή νοημοσύνης. Κάτι ανάλογο και ο Gardner. Η ευφυΐα, είπε (1993), αποτελείται από πολλά, ξεχωριστά και ανεξάρτητα συστήματα, το καθένα από τα οποία έχουν την ικανότητα να λύσουν προβλήματα ή να παράξουν ενέργειες που σχετίζονται με το περιβάλλον και την κουλτούρα του καθενός από εμάς. Καλό καλό… Μάλιστα κατηγοριοποίησε την νοημοσύνη σε εφτά… τι άλλο; ΚΑΤΗΓΙΟΡΙΕΣ… Ήντα καλά…

Ο ίδιος για να υποστηρίξει την πίστη του ότι η νοημοσύνη είναι πολλαπλή παρά γενική, δίνει ως παράδειγμα τις περιπτώσεις ανθρώπων που μπορεί από τη μια να έχουν φοβερή αδυναμία σε συγκεκριμένες ενέργειες ή λειτουργίες (π.χ. να αναγνωρίζουν πρόσωπα, να θυμούνται τοποθεσίες ή ονόματα) αλλά από την άλλη έχουν μια εξαιρετική έως και σπάνια ικανότητα σε κάτι άλλο (π.χ. εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, ζωγραφική … λαφαζανιές, χιούμορ κ.α.)!

Οι περισσότερες από τις ευφυΐες μπορούν να αναπτυχθούν. Γι΄ αυτό ο λαφαζάνης όπως και ο μουσικός ασπούμε, έχει ένα τεράστιο ρεπερτόριο μαλακιών να εκστομίσει ή κομματιών να παίξει (αντίστοιχα). Τούτο μπορεί να γίνει με ειδικά μαθήματα, παρακολούθηση σεμιναρίων και διαλέξεων, μέσω της συμβουλευτικής, του διαλογισμού, της προσευχής (Κύριε και Δέσποτα ημών, ελέησον με τον αμαρτωλό και ανάξιο blogger. ΑΜΗΝ)… Ok, για την περίπτωση του λαφαζάνη έν νομίζω να προσφέρονται λαφαζανο-ιδιαίτερα μαθήματα, αλλά… Εν έμφυτο.

Επίσης, άμα μια … επιδεξιότητα καλλιεργηθεί στην παιδική ηλικία ενός… παιδιού (!) παρά όταν ενηλικιωθεί, είναι πολύ πιο εύκολο και πιθανό, το αποτέλεσμα και η κατάρτιση να είναι αρκετά καλύτερη. Πάρτε για παράδειγμα τα μωρά που οι γονείς τους μιλούν διαφορετική γλώσσα και τα ίδια μαθαίνουν τες φαρσίν τζιαι τες θκυό που την κούνια τους. Ακόμα, πάρτε για παράδειγμα δύο οργανοπαίχτες (δική σου επιλογή το όργανο. Ευχαριστώ) που ο ένας εξεκίνησε να το παίζε στα 3 του και ο άλλος στα 30. Λογικά ο ένας ενναν πιο … οργανικός που τον άλλο!

Η νοημοσύνη βασίζεται και στα life opportunities λαλεί το βιβλίο που έχω μπροστά μου και ρίχνω κλεφτές ματιές για να σας διαφωτίσω… Έχεις παιδί μου βιβλιοθήκη στο χωρκό σου; Έχεις πόσταν (post office), θέατρο, τηλεόραση, καπαρέ, τρένα, αεροπλάνα, λιμάνια, London Undergrounds; Τούτα ούλλα αννοίουν τα μάθκια σου. Κάμνουν σε πιο open-minded ακούεις…

Η νοημοσύνη βασίζεται και στο τι έχουμε ανάγκη και στο τι σχετίζεται με την κουλτούρα μας. Η νοημοσύνη δηλαδή είναι και τα εργαλεία και οι εξοπλισμοί που μας παρέχει το περιβάλλον μας.

Το να προσεγγίσεις ένα άλλο είδος νοημοσύνης, το οποίο εσύ δεν κατέχεις σε μεγάλο βαθμό, ένεν καθόλου δύσκολο. Εν σαν να βάλλεις πάνω το Blu-Ray και να βλέπεις το ‘Kyriakou Pelagia live in Skatochori’ και να αρκέφκεις και εσύ τα τσιαττιστά … Μπορεί να μεν ελίσσεσαι σαν γοργόνα από λέξη σε λέξη όπως η καλλιτέχνης Κυριακού, αλλά τουλάχιστον μπόρεις, προσπαθείς… Κάτι κάμνεις… Το ίδιο και με τα διάφορα είδη ευφυΐας! Εν ευκολοπροσέγγιστα!

Και επειδή τελικά εβαρέθηκα εγώ αντί εσύ, παραθέτω δίπλα τα εφτά βασικά είδη νοημοσύνης. Παρεμπιπτόντως, κάποιοι κάνουν λόγο για εφτά, που αργότερα εγίναν οκτώ, αλλά έν με κόφτει, άτε. Έσμιξα την κιναισθησιακή με την σωματική και έβαλα μέσα στοιχεία της …φυσικοκρατικής! Σιγά να μένεν και αριστοκρατική… Παραξενιάν τούτοι οι ερευνητές ολάν…

To conclude with, because I am dog-bored, I’d like to point out that there is no reason anymore (after you have came out through my over-interesting research) to discriminate people and stigmatize them if you cannot see your kinds of intelligence in their faces. It is ignorance and malakinsis. In the end of the day, they may be much more skilful and clever than you. They may be lovely and kavl-y as well.. What about you? Thank you!

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Παρακαλώ όπως μην ξεχνάμε την σεξουαλική νοημοσύνη, στην οποία κάποιοι είναι παραπροικισμένοι…

.

Self alone

Έχει περίπου ένα μήνα που το έχω φυλαγμένο στα Drafts του Writer. Νομίζω να το μοιραστώ να φεύγει… Έτσι εννα αναγκαστώ να γράψω κάτι νέο σιγά σιγά!

Το ρολόι δείχνει 2:15 το πρωι. Κάθομαι στο πάνω κρεβάτι μέσα σε ένα δωμάτιο με άλλα τέσσερα πάνω-κάτω (εν έτσι που εν βαφτισμένα;) κρεβάτια. Εν μπορώ να ανάψω το φως. Ευτυχώς το φεγγάρι εν απέναντι που το οβάλ παράθυρο (εν σάν να είμαι μέσα σε καμπίνα πλοίου) και φέγγει κάπως, έτσι βλέπω τι πληκτρολογώ πάνω στο laptop.  

Έν έχει πολλή ώρα που εξάπλωσα. Μπορεί μόνο δύο ώρες. Ωστόσο έφυε σε μεγάλο βαθμό η κούραση που πάνω μου. Τωρά ποια κούραση, διερωτούμαι και εγώ. Ούτε χτίστης είμαι, ούτε καλουπσσιής, ούτε ετσάππιζα…Απλά αρέσκει μας να κάμνουμε τους all-day-busy νομίζω!

Εν κατασκηνωτικός χώρος δαμέ, μόνο που καμιά 20αρκά πλάσματα είμαστε και είμαστε για διήμερο. Εν η πρώτη φορά που πάω σε “κατασκήνωση”! Έν ηξέρω γιατί. Ίσως γιατί πάντα απέφευγα την συναναστροφή με άτομα τα οποία έν ήξερα, αν και καταβάθος νομίζω πως θα επροτιμούσα να ένιωθα πιό ελεύθερος να το κάμω.

Που τα 20 (περίπου) άτομα, οι μισοί εν εικοσικάτι χρονών ενώ οι άλλοι μισοί εν 16-17. Εν ωραίος συνδιασμός ηλικιών… Μπορούμε να συνεννοηθούμε νομίζω και οι μεν με τους δε και το αντίθετο. Αρέσκει μου που οι μιτσιοί (σκασμός, τωρά μιλούν όι μεγάλοι) θωρούν μας κάπως σαν τους παντογνώστες και περιμένουν πολλά που μας. Μια μιτσιά το πρωί επαράγγειλε μου θκιό ζεστές σοκολάτες… Και μεν της δώκεις τον πάτσο να την φείρεις!

Λαλούν ότι άμα κοιμάσαι στο βουνό ξεκουράζεσαι! Όπως είπα και πριν, μόνο δύο ώρες εκοιμήθηκα και νιώθω ξεκούραστος. Το ίδιο είπαν και τα παιθκιά που κοιμούνται δαμέ.

Τέλοσπάντων… Πιστεύκω ότι παντού υπάρχει ένας άνθρωπος με τον οποίο μπορείς να συνεννοηθείς και να περάσεις καλά, όπου και να είσαι, με όποιους και να είσαι. Ακόμα και αν δεν νιώθεις ok με την πλειοψηφία του κόσμου γυρώ σου. Ένιωσα το έντονα σε τούντην κατασκήνωση. Αντιλήφθηκα το και στον στρατό τούτο το πράμα.

Παρόλα αυτά, τις πρώτες ώρες της γνωριμίας μου με κάποιο, εν είμαι ο εαυτός μου. Έν είμαι ο ελεύθερος, ο χαρούμενος, ο εξωστρεφής και ο διασκεδαστικός Βελερεφώντης (ουυυπς, απεκάλυψα το εξωτικό μου όνομα ) που είμαι κανονικά. Τούτο κάμνει με να είμαι σιωπηλός, να κρατώ το laptop ή το κινητό και να προσκολιούμαι παρά να συναναστρέφουμαι και να μιλώ με τον κόσμο. Εν ένα excuss βασικά το laptop και το κινητό για να απομακρυνθώ. Δικαιολογία και για τον εαυτό μου, για να μεν μου πω κατάματα ότι έχω την συγκεκριμένη δυσκολία και δικαιολογία ή κάλυψη για τους άλλους, για να μεν με καταλάβουν και να νομίσουν πως απλά είμαι busy και εν μιλώ.

Για κάποιους το να είσαι free, happy etc εν πανεύκολο, για κάποιους άλλους εν λλίο πιο δύσκολο και απαιτεί μια διαδικασία … προσαρμογής (να το πω;) με τον κόσμο γυρώ τους. Ε, εγώ ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Θέλω ναν μια μεταβατική φάση η οποία εννα περάσει ανεπιστρεπτή μια μέρα. Και ελπίζω τούτη η μέρα να εν καθοδόν και να πλησιάζει. Βασικά ένει, νιώθω το. 

Όμως οι μοναχικοί άνθρωποι εν λλίο πιο φιλοσοφημένοι νομίζω… Άμαν αφιερώννεις χρόνο να μεινήσκεις μόνος σου με τον εαυτό σου εν άλλοσπως… Αφήννεις τον νου σου να περιπλανηθεί σε τόπους που εν θα επήεννε άμαν ήσουν με παρέα. Γιατί μέσα σε μια παρέα πετάσσεις γενικές κουβέντες, λόγια του αέρα και κάμνεις κούβέντα απλά για να την κάμεις, για να γεμώσεις τον χρόνο που είσαι με τούντην παρέα, για να μεν γίνει η κατάσταση πληκτική. Ένεν απαραίτητα λάθος τούτο άμαν το κάμνεις κάποτε. Αλλά όη όμως όποτε φκένεις έξω να το κάμνεις. Καταντά σπαστικό και useless, έννε;

Εν πολλά λλίες οι φορές που εφκήκα έξω με μεγάλη παρέα.   Αν και πάντα ήμουν εγώ τζίνος που εκανόνιζε τα out μας με το συμμαθητολόι (με τα χίλια ζόρκα να πείσεις τα υπόλοιπα κοπελλούθκια να φκουν έξω ΚΑΙ με τες συμμαθήτριες τους, με την τάξη τους), ωστόσο εν με εξέφραζε και ιδιαίτερα το event. Ίσως έκαμνα το απλά για να έχουμε να λαλούμε ότι η τάξη μας εφκήκε έξω μαζί. Πέρα που τους συμμαθητές μου, ως παρέα έτυχε να φκώ και με παρέα ούλλο κοπελλούθκια, μαζί με συμμαθητές μου και με τους παρέες τους, τους οποίους εγνώρισα κάπως…

Ποττέ όμως εν ένιωσα μέρος μιας παρέας. Ίσως να το επεδίωξα και να μεν εκατάφερα να ενταχθώ κάπου, ίσως και να μεν το επροσπάθησα αρκετά. Δύσκολα βρίσκω ανθρώπους που να μου κάμνουν… (Μr XXL)…

Χαίρομαι κατά κάποιο τρόπο που τζιαμέ που οι πιο πολλοί λαλούν “Έτην παρέα μου” ή “Πόψε εννα φκώ με τους παρέες”, εγώ έν εχω καμιά παρέα στην οποία να αναφέρομαι… Ξέρεις τι εν τούτο που με κάμνει να τραβώ πίσω; Οι μεγάλες παρέες νομίζω απαρτίζονται από άτομα που ψάχνουν απλά άλλους για να ακούσουν και να ακουστούν και οι ίδιοι. Άλλους απλά για ναν με άλλους, για να σκοτώσουν τον χρόνο τους. Εγώ έν ψαχνω για τους οποιουσδήποτε άλλους… Ψάχνω για το κάτι μοναδικό. Για το κάτι που εν πλασμένο για μένα… Και άλλα πολλά.  Λαλώ σου άλλη φορά.

Νομίζω ότι το τελευταίο διάστημα τα πράματα αλλασσουν λλίο μέσα μου. Καλλυτερέφκουν. Νιώθω ότι το καλοκαίρι που έρκεται ενναν ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ. Εύχομαι το δηλαδή. Εύχομαι να περιμένω με ανυπομονησία κάθε χειμώνα το καλοκαίρι να έρτει.