Materialism

Τωρά το συνειδητοποιώ πως κάτι που μου αρέσκει πολλά στην Αγγλία είναι που σπανίζει τούτη η τάση προς το υπερβάλλειν, σε αντίθεση με την κυπριακή κουλτούρα και πραγματικότητα γενικότερα…  

Εσκεφτήκαμε ποτέ γιατί τζιαμέ που μπορούμε να ζήσουμε σε ένα μικρό, βολικό και όμορφο σπιτούι, προτιμούμε ένα σπίτι τοοοοόσο (με το συμπάθκιο) για να ζήσουμε μέσα – γνωρίζοντας κιολας ότι θα ζούμε μια ζωή μέσα στα χρέη και το άγχος το οποίο αυτά επιφέρουν; Γιατί να το θέλω τούντο πράμα; Πόσο μάλλον άμα θκιό ψυχιές είμαστε… Καλά, τρείς με τον Rocky τον σκύλο μας και τρισίμησι με τον σκύλο (Rocky είπαμε) και τον Κόκο το παπαγαλούι!

Βλέπω πως σαν λαός είμαστε πολλά φαντασμένοι, ψωροπερήφανοι, ψηλομούττιες και μανταμ-σουσουνίζουμε και εν μου αρέσκει η ιδέα! 
Νιώθω ότι έχουμε ένα αίσθημα ματαιοδοξίας μέσα μας, ένα ανυπέρβλητο complex και μιαν βασανιστική έλλειψη αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης. Διότι παιδίν μου, το σπίτι το μεγάλο με τες τεράστιες τες κατζιελλόπορτες αλά παλάτι του Μπάκινκχαμ, την επιβλητική εξώπορτα αλά “Οικία της οικογένειας Ντε Λα Βένγκα, παρακαλώ”, τα μπαλκόνια αλά κάστρο του Κολοσσιού, το πέτρινο περιτείχισμα αλά τείχος του Βερολίνου και πάνω την ταπελλούα που γράφει ‘‘Οικογένεια Κολοκάσι’’, εν το θέλεις για να έχεις την άνεση σου και τον προσωπικό σου χώρο, ούτε για να ζήσεις και να στεγάσεις μέσα όμορφες στιγμές φιλικής παρέας, οικογενειακής θαλπωρής και αγάπης…

- Το σπίτι το επιβλητικότατο θέλεις το για να ελαττώνουν ταχύτητα οι περαστικοί όποτε περνούν πόξω και να καρφώνουν το βλέμμα τους πάνω του…

- Θέλεις το για να φκάλλει τσούννες η γειτόνισσα που έχει πιο μιτσί σου. Βλέπεις, παρόλο που τζιε τζίνη εν ξυππασμένη σαν εσένα (ελπίζω να μεν το επήρες προσωπικά), ωστόσο εν λλίο πιο έξυπνη σου (ΕΙΠΑ ΣΟΥ… ΜΕΝ ΤΟ ΠΕΡΝΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ) και δεν έκαμε δάνειο – όχι ακόμα τουλάχιστον.
- Θέλεις το για να εν το λάντμαρκ της περιοχής σου και άμαν θέλει ο Κωστάκης να εξηγήσει του Γιαννή πώς να πάει στον καφενέ του Χαμπή, να συναφέρει το σπίτι σου μέσα στα νταηρέξιονς.
- Θέλεις το για να πείσεις τον εαυτό σου και τους γύρω σου ότι εσωτερικά είσαι τόσο … μεγάλος και πλούσιος όσο εν και το σπίτι σου!
Καλά ρε μαυρογέρημε… Έθελες μεγάλο σπίτι, ok. Με γειά σου με χαρά σου… Άμα εσυ πιστεύκεις ότι κάμνει σε χαρούμενο και ότι εννα καταφέρεις να ξοφλήσεις την τράπεζα πριν σου το πουλήσει, do it! ΟΜΩΣ… Μέσα στους κοτσινοχώραφους της Πλατανιστάσας γιατί το έκατσες; Για να έχεις για θέα τες μολόσσιες που βλαστούν στο χωράφι απέναντι; Εκτός τούτου… Την Φιλιππινέζα που σου το ξισκατίζει κάθε εφτομάδα εσκέφτηκες την;
ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΕ ΒΛΑΚΑ…

Βεβαίως τα παραδείγματα ποικίλουν. Αλίμονο εαν επεριοριζούμασταν στα σπίθκια. Που τα σπίθκια μας και τα αυτοκίνητα μας ως τα τσίπς, στην Κύπρο μπορείς να αντιληφθείς ότι κουβαλούμε στο πετσί μας μιαν κουλτούρα υπερβολική…
 
Την επόμενη φορά που εννα αγοράσεις τσίπς, πριν το ανοίξεις … αφουγκράστου λλίο τη σκέψη σου. Εν σου δια την εντύπωση το κουτί ότι εννα το αννοίξεις και εννα πεταχτούν τα τσίπς πόξω να σε μουντάρουν; Εννοώ… Εν πολλά πομπαρισμένο, δείχνει ότι έχει πολλά μέσα, ότι εννα φάεις και να χορτάσεις.Το θέμα ένεν ότι εν πομπαρισμένο το κουτί. Ούτε ότι τα τσίπς που εν μέσα εν λλία. Η ερώτηση μου είναι αγαπητά Lays, Cheetos κτλ, γιατί έχετε ένα κουτί τοοοοόσο για κάτι τόσο λλίο; Μόλις το αντιλήφθηκα εκατάλαβα ακόμα πιο καλά τις υπερβολικές μας τάσεις…
ΚΟΙΤΑ:

Τούτη την φωτογραφία έφκαλα την μόλις άνοιξα το κουτί. Δεν επήραξα ούτε μισό τσίπς που μέσα… Τα τσιπς εν πιό κάτω που το ένα τρίτο του κουτιού.
Στην Αγγλία που ελέαμε, για την ίδια ποσότητα τσιπς, το κουτί δείχνει πιο μικρό που το μισό. Ναι μεν ξινίζεις που εν μικρό αλλά που την άλλη συνειδητοποιείς και ξέρεις πόσο θα φάεις πριν να το ανοίξεις. Σε αντίθεση με τα κουθκιά της Κύπρου που πριν τα ανοίξεις νομίζεις ότι εννα έχεις να τρώεις ώσπου να πει ο παπάς το Χριστός Ανέστη. Ασχέτως εαν σε τρία λεπτά λαλείς “Μα ελείιιιιψαααααν”…;
Αλλού; Σε ποιες άλλες φάσεις είμαστε υπερβολικοί ως λαός; Σε πολλές άλλες, σίουρα…

.